Lubliniec - Ocalić od zapomnienia

Edmund Radoszewski

Edmund Radoszewski urodził się 18 października 1895r. w Żydowie (poznańskie) w rodzinie Tomasza Radoszewskiego i Józefy z domu Izymańskiej. Brał udział w Powstaniu Wielkopolskim, a następnie wraz z pułkami wielkopolskimi walczył pod Warszawą. Za walki z Bolszewikami otrzymał Krzyż Walecznych.

 

W lutym 1926r. w Królewskiej Hucie, wziął ślub z Heleną Sterne. Od 1926r. służył w 74 pułku piechoty w Lublińcu.


Kompania Szkoleniowa 74 pp
sierżant Radoszewski  - siedzi w pierwszym rzędzie - drugi od lewej strony

Był jednym z budowniczych pomnika - powstałego na poligonie w Baryczy w 1926r.


Pomnik na poligonie w Baryczy w 1926r.
Edmund Radoszewski stoi drugi od lewej

W grudniu 1933r. został odznaczony Medalem Niepodległości.


Spotkanie towarzyskie rodzin podoficerów 74 GPP
pierwszy od prawej siedzi - Edmund Radoszewski

Starszy Sierżant Edmund Radoszewski w maju 1939r. został oddelegowany do Kłobuckiego Batalionu ON. Udało mu się uniknąć niewoli. Podczas okupacji walczył w oddziałach Armii Krajowej -za co po wojnie został skazany na trzy lata więzienia.


Mostówka pod Warszawą 1940r.
Radoszewski z żoną Heleną i córkami Wiesławą i Danutą

Po wojnie osiadł w Złotoryji, ponownie się ożenił z Władysławą Radoszewską z domu Świeca i pracował jako księgowy.


Edmund Radoszewski z drugą żoną Władysławą

Zmarł 1 sierpnia 1970r. w Złotoryi i został pochowany na tamtejszym cmentarzu komunalnym.


Grób Edmunda Radoszewskiego - starszego sierżanta 74 gpp

Opracowane na podstawie:
Wspomnienia - Zenon Krzysztof Szczypta (wnuk E. Radoszewskiego)
Wspomnienia - Joanna Lisiecka (wnuczka E. Radoszewskiego)
Oddział Wydzielony Lubliniec - Adam Kurus